Περιγραφή Ο Δημήτρης είναι ένας περίπλοκος χαρακτήρας και το γεγονός ότι είμασταν στο μυαλό του έκανε την ανάγνωση πιο ζωντανή και έντονη . Βλέπουμε τη σχέση που έχει με την μητέρα του στην αρχή που είναι και ο καθοριστικός ρόλος στην εξέλιξη του καθόλη την διάρκεια της ιστορίας του . Η γραφη είναι απλή και εύκολη , με αποτέλεσμα να κυλάει γρήγορα ! Η Μαρίνα είναι εξίσου ενδιαφέρον χαρακτήρας αν και για εμένα ο Δημήτρης κλέβει την παράσταση. Ήταν αρκετά έξυπνο το γεγονός ότι η συγγραφέας μας δείχνει και τις δυο πλευρές ώστε να έχουμε μια καλύτερη εικόνα ! Υπάρχει εξέλιξη και συνοχή ! Θα ήθελα πολύ να διαβάσω και αλλά βιβλία από την Κατερίνα στο μέλλον! |
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
– Πως νιώσατε όταν εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο;
‘Όταν εκδόθηκε το Προσωπείο όπως κάθε συγγραφέας ένιωσα εξαιρετικά χαρούμενη. Μπορώ να πω ότι η στιγμή που το έπιασα στα χέρια μου ήταν μια από τις πιο όμορφες που είχα βιώσει. Όμως εκτός από το ότι ήμουν συγκινημένη για την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου, τα συναισθήματά μου πήγαζαν και από το ότι αυτό το γεγονός συνέπεσε με την απόφασή μου να κάνω κάποιες σημαντικές αλλαγές στη ζωή μου, και στην ουσία ήταν η πρώτη σελίδα ενός νέου κεφαλαίου για μένα.
Διαβάζοντας Το Προσωπείο, θα ήθελα οι αναγνώστες του να σκεφτούν πρώτα από όλα πως ακόμη και τα πιο δύσκολα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν μόνο αν οι ίδιοι το επιθυμούν και προσπαθούν να το πετύχουν. Όπως έχω ξαναπεί, όταν δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που συναντά στη ζωή του μόνος του, δεν πρέπει να διστάζει να ζητήσει τη βοήθεια ενός ειδικού, όπως έκανε η Μαρίνα. Ένα δεύτερο μήνυμα που θα ήθελα να περάσει στον αναγνώστη είναι ότι οι διάφορες ψυχικές ασθένειες από τις οποίες πάσχουν άνθρωποι που βρίσκονται ανάμεσά μπορεί να προκληθούν από πολλούς παράγοντες. Η ανατροφή είναι ένας από αυτούς και για αυτό οφείλουμε εμείς που έχουμε αποφασίσει πως θέλουμε να φέρουμε ένα παιδί στον κόσμο να το μεγαλώνουμε με υπευθυνότητα και αγάπη.
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκεφτεί ποτέ τι θα απαντούσα σε μια τέτοια ερώτηση. Κάτι που λέω πολύ συχνά είναι πως ο χρόνος για να κάνουμε κάτι που θέλουμε σχεδόν ποτέ δεν μας περισσεύει. Γι’ αυτό πιστεύω πως τον δημιουργούμε οι ίδιοι αν πραγματικά επιθυμούμε να βρεθούμε για παράδειγμα με κάποιον ή να κάνουμε μια δραστηριότητα που μας προσφέρει ευχαρίστηση . Κάτι ακόμη που πιστεύω είναι πως δεν έχει νόημα να μεγαλώνουμε χωρίς να εξελισσόμαστε, προσπαθώντας να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Ο σκοπός είναι γερνώντας, αν έχουμε βέβαια την τύχη να γεράσουμε, να έχουμε επιτύχει να γίνουμε μια βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού μας.
Αυτή την περίοδο γράφω ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει ως βαρύ κοινωνικό. Ξεκίνησα να κάνω την έρευνα που απαιτούνταν το καλοκαίρι του 2020, ορμώμενη από κάποια γεγονότα που αφορούν τη σύγχρονη επικαιρότητα. Ως είδος δεν μοιάζει με το Προσωπείο. Πραγματεύεται ένα δύσκολο θέμα που μας αφορά όλους και πιστεύω πως θα αγγίξει ευαίσθητες χορδές των αναγνωστών. Ελπίζω να έχω καταφέρει να το ολοκληρώσω μέχρι το τέλος του χρόνου.
Σε ευχαριστώ πολύ Παυλίνα που μου έδωσες την ευκαιρία να εκφραστώ μέσα από το blog σου και να μιλήσω για μένα, το Προσωπείο και τα σχέδιά μου!
No comments:
Post a Comment